Peter Pan no existe si no hay una Wendy que le aguante
-No ye raru, ye reaciu.
-¿A qué?
-¡A madurar!
-Ya. La culpa tiénesla tú, Neli.
-¿Yo?
-Sí, tía. ¡Yes super Wendy!
-¿Qué ho?
-Pásate igual con to los tíos.
-¿Pero, Vane, que me tás contando?
-Pareces la madre de los niños perdidos.
-Bah, tía…
-¡Tol día protegiéndolu! ¡Que crezca, coño!
-¿Eh?
-¡Que tome decisiones!
-No se atreve, tía. Ye un poco Peter Pan.
-Claro, teniendo una Wendy detrás…
-Jo, Vane.
-…Pa que haga lo que él no haz…
-Bah, chica.
-…Y se responsabilice de lo que él evita.
-No te pases, jo.
-¿Yo? El que se pasa ye él.
-Probe…
-¡Que ya tien cuarenta tacos, tía!
-Tá desconcertau, sin curro y…
-Tol día rascándose los güevos en el sofá. ¿A ti paezte normal?
-Bueno, ye incapaz de…
-¡Tú no yes la madre, Neli!
-¿Y qué?
-Esto parez una guardería. No ye una relación sana, tía.
-Bah, ya sabes que ellos tarden más en crecer y…
-El amor no ye sacrificiu, ¿oíste?
-¿Qué dices?
-No vinimos aquí a cuidar al prójimo, guapina.
-Bah, ye tan ricu…
-Ah. ¿Tien muches perres?
-No, de cara. ¿No ye muy riquín?
-¿Pero no ves cómo te vacila? ¡Tú curras el triple que él!
-Ye creativu, né. Escribe y eso.
-¿El qué?
-Poemas, mensajes de móvil, cartas al director…
-¡Mándalu a la mierda!
-Ye el mi chorbo, tía.
-Sólo vive pa la play. No hay con quien contar.
-Bah, tía, ye feliz así.
-Y tú de chacha, ¿no? Con tal de hacer felices a los demás…
-Vane, tía…
-Super Wendy, de verdad.
-Son rachas, Vane, ya verás dentro de unos añinos…
-¿Qué?
-Ponse a currar, cambia el carácter y…
-Sí, ya verás. En el país de Nunca Jamás.