Entre piquitos y picotazos.
-¡Dichosos mosquitos! ¡La madre que los pa…!
-¿Qué ye, volvieron a picate?
-Lo de menos ye que me piquen.
-¿Entós?
-Lo peor ye que me cuenten al oídu les sos intenciones.
-Yá, eh.
-¡Zum zum! ¡Zum zum! ¡Zum zum!
-¡Qué pesainos!
-¡Venga a picar, venga a picar! ¡Cuidao, ahí te va!
-¡Hala, otra vez! A esti llevo venti minutos tratando de matalu a aplausos.
-Y nada, eh.
-Yo creo qu’él non lo pilla, debe pensar que me fascina como vuela.
-¡Cuidao con esa! ¡Mira, mira! ¡Gonsumadre! ¿Será velutina?
-¡Calla, ho! Poca broma.
-Na. A estos lo de la distancia de seguridá se la sopla.
-Digotelo yo.
-Tán tol día enriba d’unu, nun respeten nada.
-¡Qué duru tien que ser pasate’l día aguantando moscones.
-Yá te digo.
-Imaxínate.
-¡Mira, mira, ahí vien esti otra vez!
-Déjalu.
-Na. Esti cabrón yá ye como l’el mio hermanu.
-¿Por?
-Lleva la mio sangre.
-Yá, tío. Si chuparen grasa en vez de sangre…
-¡Home, si los mosquitos chuparen grasa yo diba quedar tipu finu!
-¡Mira, mira!
-Van toos a por ti. Vas tener que metete en casa, a escures.
-Nin asina, ¿oíste?
-¿Por?
-Anueche apagué la lluz y vinieron buscame con llinternes.
-¡Calla, ho! ¡Seríen luciérnagas!
-Ah, coño. ¡Mira, cuidao, cuidao!
-Esti piensa quedase equí conmigo.
-Seguro qu’avisó en casa, el cabrón.
-Sí, sí. nun vuelvo comer, voi picar daqué perhí.
-¡Uf! ¡Traigo un mosqueo…!
-Y yo. Y eso que yo non me cabreo nunca.
-Pos yo solo me cabreo por trés razones.
-¿Cómo ye, ho?
-Por tou, por nada y porque sí.
-¡Uf, menos mal que a veces no se oye lo que pienso!
-Na, déxalo, nun digas na.
-¿Por?
-¡Tamos toos igual!
-Toos non, perdona. Rubiales ta como un perru con un taladro.
-¿Qué, ho?
-¡Ta ladrando! ¡Ta ladrando!