Chistosos de terraza.
-¿Cómo que tienes calor? Eso ye imposible.
-¿Por?
-Porque lo tengo yo too.
-¡Aparta, Elías!
-¿Qué ye, ho?
-Qu’afectes tu más al mio cuerpu que la meteoroloxía.
-¿Yo?
-Sí. Pónesme negra.
-Va ser el sol, Mariamor. Mira, yo…
-¡¡Chisssst!! ¡Nin me toques, nin te acerques!
-Jobar, nin que vieres una carabela portuguesa.
-¿Qué faes cola birra?
-Coño, bebela.
-¿Nun tabes tomando antibióticos?
-Sí, ho. Cervecilina, sidrina, wiskicilina… ¡Tengo a la bacteria acojoná!
-¿Nun serás alcohólicu, Elías?
-¡Pa nada! Los alcohólicos van a reuniones, yo voi a fiestes.
-Nun dices más que pijadas y pónesme negra.
-¿Yo?
-Sí, Elías, sí. Te vi doblar la esquina y… ¡Uf!
-¡Eso ye mentira, cuando pasé yá taba doblada!
-¿Ves? Pijada tres pijada. Nun me faes gracia. Y enriba pónesme mala.
-¿Por?
-Abres la boca, tío, y éntrame una fatiga…
-Pero, Mari… ¿Qué quies que te diga?
-Nada. ¿Lo pilles? Nun quiero que me digas nada.
-Mira, Mariamor…
-Nin me fales, Elías. Lárgate, por favor.
-¿Por?
-Yes más pesáu qu’un chupu de plomo.
-Pos te voi dicir una cosa.
-Qué, a ver, qué.
-Con esti sol saques un pitu y préndese solu.
-¡Ai Dios! ¿pero nun ves que te falta un hervor?
-Por eso.
-¿Eh?
-Espero acabar de cocer, con esta ola de calor.
-Nun yes más tontu porque’l día nun ye más llargu.
-Mari, yo…
-Dígotelo como lo siento.
-Puedo ser tontu, vale, pero bobu nun soi.
-¡Puf! Nun soporto esti calor.
-¿Y él? ¿Crees qu’él nos soporta a nosotros?
-¿Quién, ho?
-El calor. Non, cuidao, d’eso nunca se fala, eh. ¿Y por qué? Porque nun interesa.
-¿Que qué, ho?
-La xente miente más que fala. Muerro de calor, muerro de calor, y depués nada.
Falsa alarma.
-¡Me estresas, tío! ¡Contigo auméntame’l estrés!
-¿Y si el estrés aumenta es cuatro? Non, a ver, porque nadie diz nada, nadie da la cara.
-¡Anda, faltosu, acaba la birra y marcha pa la cama!