Chigre patológico.
-¡Mira qué cuadru!
-¿Qué ye, ho?
-¡Vaya plan!
-¿Por?
-Antes quédabamos pa picar y agora pa “terapizar”.
-¿Cómo ye, ho?
-Chuchi siéntese rechazáu, Tu te sientes non querida, a mi fáltame espaciu, Tonín ta fatal de l’ansiedá y Mariajo anda col síndrome posvacacional…
-Ye lo que hai, Silvino.
-Esto yá nun ye lo que yera.
-¿Por?
-¡Coime! Pasamos les tardes charrando d’evitar l’apegu o d’atopar mecanismos de afrontamiento.
-Bueno, oye…
-Home, nun me fastidies…
-Yá. Equí’l que non tien un vínculo traumáticu, o un abusu narcisista…
-Yo toi nuna relación tóxica, voi pidir un Biosolán.
-¿Pero non vos dais cunta? Antes dábanos por reirnos, y canturrear…
-Yá. Agora, con trés culetes solo falamos de trabayar.
-¿Trabayar?
-Sí, Lolo, sí. Acabo de xubilame y toi en plenu trabayu emocional.
-Ye lo que hai, Silvino. Tiempos duros.
-Yá nun falamos nin de fútbol.
-Meca, ye verdá.
-Pasamos del tiquitaca a la triangulación narcisista y del doble pivote a la familia disfuncional.
-Qué se-y va facer…
-Díbamos salir meyores y tamos como cencerros.
-¡Home, tampoco ye eso!
-¿Pero nun táis oyendo?
-¿Por?
-Paecemos psicoanalistes lacanianos, Mariajo. Eso ye lo peor.
-¿El qué, ho?
-Falamos toos como si fuéramos psicólogos y nun tenemos nin puta idea.
-Tu fala por ti, guapín, que yo veo muncho tiktok.
-Cada unu tenemos la nuesa avería, fía. Y eses coses hai que hablales.
-D’eso nada. Yo toi como una rosa.
-Sí, ho. ¡Tas guapu! Nun paras de facer “tresferencies”
-¿Yo? Si ta la Caxa cerrá.
-Psicoanalítiques, Lolo, non bancaries. ¡Cuidao, eh, que tou sábese!
-¿El qué, ho?
-Que toos paecemos esconder un trauma, una herida, un abandonu…
-D’esconder nada, guapín. Salimos a trés traumas por cabeza, dieciocho traumas nesta mesa.
-Ensin cuntar chupitos. Y les croquetes son aparte.
-Tu, cuidadín, eh, que tas arrastrando un pixín postraumáticu.
-¿Yo? ¿Pero quién yes tu pa diagnosticame? ¡Mide les palabres!
-¡Madre mía, tamos guapos!
-¿Y la fecha de l’AVE, a lo último yá se sabe?