-¿Pero qué y-pasa al Churi, tío?
-¡Quedó p’allá!
-¿Por…?
-La Noche Blanca, tío.
-¿Qué, ho?
-Josputa, chaval…
-¿Quién?
-¡Dejaron los museos abiertos!
-¿Y eso qué ye?
-No sé, tron, pero el Churi metióse allá y venga a flipar…
-No jodas…
-Sí, tío. Que si cuadros, que si poesía, que si movides…
-¿A qué hora, ho?
-¡Tola noche, tron! ¿a ti paezte normal?
-Josputa, chaval…
-Y yo: ábrete, Churi, que nun tas acostumbráu…
-Claro, tío.
-Y él: voi chutame un documental, música barroca…
-¿Qué dices, tío?
-…Danza contemporánea, paisajes, marinas, naturaleza muerta…
-¡Qué jevi, chaval!
-Y yo: Churi, tío, que se te va la pinza…
-Meca…
-Y él, de museo en museo, venga a flipar.
-Qué fuerte, tío.
-Si lu oyes desbarrar…
-¿Engorilóse, tío?
-Que si viva el impresionismo, que si Tintoretto ye la polla…
-¿Quién?
-No sé, tío. Pero no había con quién contar.
-Flipo. ¿Y rompisteis papeleras?
-Qué va, tío. Aquí, el colega, se puso fatal.
-¿Por…?
-Vértigo, palpitaciones y la de mi madre.
-Tanta cultura, tío, ahí, a saco…
-Si hasta quería leer un libro, tron.
-No jodas, ¿el Churi?
-Sí, tío, a las cinco la mañana. Digo: tira eso, Churi, que te meto.
-Normal. ¿Y entós qué ye lo que tien?
-Un síndrome, tío.
-¿Cómo ye, ho?
-Sobredosis de belleza artística o algo así.
-¿Qué me estás contando, tronco?
-Que sí, tío. Pobre, Churi, tío…
-Josputa, chaval…
-Hay que denunciar, ¿oíste?
-Claro, tío… ¿Estos de qué van?