-¿En serio quiés cobrame ho?
-¿Perdón?
-¡Oye, cuco, que dibujar sabemos toos!
-¿Entós pa qué me lo encargó?
-Bah, porque a tí dásete mejor.
-Por algo soi diseñador gráfico, ilustrador…
-Ya, rei, pero querer cobrar por un logo que ficiste en diez minutos.
-¿Diez minutos?
-¡Home va, seguro que facer eses rayes nun te llevó más!
-Diez años o así.
-¿Cómo ye ho?
-Estudios, formación…
-¡Puf! ¿Vas de artista por la vida? Encima que te fago un favor…
-¿Usté a mí ho?
-Claro. Es estes feches, aquí vien mucha gente…
-¿Y?
-Dirán: qué logotipo tan guapu. Y yo: coño, pues fízolu fulano.
-¿Y?
-¡Coime, ye propaganda, una oportunidá pa ti!
-Sí ho.
-Oye, si nun cobrases nun te faltaría trabayu.
-Ya. Pero faltaríanme perres.
-¿Qué qué ho?
-¿Usté qué piensa, que vivo del aire?
-Somos vecinos, Yeray. Si nun mos ayudamos entre nosotros. Oye, ye Navidá…
-¿Y qué quier, que encima me disfrace de Papá Noel?
-Bueno, si quies… Pero se lo iba a ofrecer al tu hermanu.
-¿Al mi hermanu?
-Sí ho. A él eso de hacer el pijo se le da bien.
-¿El pijo?
-Bueno, hombre, por algo se licenció en arte dramático.
-Sí. Pa vivir de su trabajo.
-¡Home va, pa entretener a los críos nun fai falta estudiar!
-Ah. ¿Y por qué nun se disfraza usté?
-Ya me gustaría, ya, pero tengo que despachar.
-Mire, no lu mando a la mierda porque…
-¡¡¡Ye Navidá!!!
-Sí. Pero no pienso regalar mi trabajo.
-¡Que somos vecinos, coño!
-¿Y qué piensa, que yo no como tolos días?
-Pero, nenu, ¿de qué vas?
-Usté encargome ésto y, si lo quier, tien que pagar.
-Anda, avisa al tu hermanu que traiga el disfraz y que venga con esos amigos suyos que son músicos y nun tienen onde tocar.
-¿Por?
-Vamos montar una cosina guapa, ¡que ye Navidá!
-¿Y cuánto piensa pagar?
-¡Ja! Pa encima que se vos da una oportunidá…
-De trabayar gratis.
-¡Arriba esi ánimo, coño! ¡Ye Navidá!