Tu refúndate, que vas triunfar
-Ay, no sé, no puedo.
-¿Por?
-A estes altures ye mucho matu.
-¿Qué qué ho?
-Después de vieya…
-¡Haz el favor!
-…Una relación seria…
-¡En el amor quien no se arriesga no gana!
-Ay, fía, toi cagá, peor que una rapacina.
-¿Pero qué te da tantu miedo, ne?
-Perder autonomía.
-¿Qué más te da? Siendo asturiana, ¡ya tas acostumbrá!
-Bueno, tamién ye verdá. Pero…
-Tienes que dar el saltu, Amadina.
-A los setenta y con muletas…
-En sentido figurado.
-Ah. ¿Y si él me quier hacer dañu?
-¡Calla ho! Necesites cerrar las heridas del pasado.
-Ya, fía, pero un compromisu así, a estes altures…
-Nunca ye tarde.
-¿Tu crees?
-Claro, muyer. ¿Nun ves el PSOE, que quier ser socialista?
-Ya.
-Refúndate, Amada. ¡Y déjate conocer!
-¿Cómo ye ho?
-¡Abre les puertes, Amadina, no seas bobona!
-¿Y si vuelvo a fracasar?
-El amor ye una montaña rusa, fía, ye como maniobrar por La Espina.
-Selo yo, Josefina.
-Lo que tienes que facer ye alimentalu.
-¡Sí ho! ¿Tú sabes lo que engordó?
-A Manolo no, ¡al amor!
-¿Cómo ye ho?
-Deja que entre en tu vida.
-Puf. Val más saltalu que rodealu, Fina.
-Tú muestráte sin miedo, faime casu.
-A estes edades tamos toos maniáticos.
-Ya, pero tenemos más posu, más experiencia…
-La que ta preñá ye Chabelita, eh.
-¡No me cambies de tema!
-Ay, fía, nunca sabe una donde la debe.
-¿Por?
-Si no hubieran puesto aquella cumbia en “el desguace”…
-Vaya ho.
-…Si no hubiéramos conectao hablando del Sintron…
-Manolo tien mucha labia ho.
-¿No ye mui feón ne?
-El amor ye ciegu, Amadina.
-Ya. Pero los vecinos no.
-¿Qué más da?
-Ay… A estes altures… ¡Andar dando que hablar!
-Ni casu, Amada. Tú refúndate, que vas triunfar.