Esos días en que cuesta despertar.
-¿Una razón?
-Sí, venga, dame una razón pa levantame.
-¿Tú yes gilipollas?
-Selo yo, pero eso nun ye una razón.
-¿A ti qué ye lo que te pasa, ho?
-¿A mí? Home, por favor…
-¿Qué, ho?
-El covid desbocau, Asturies en Alerta, España encabronada, Europa ye una broma, el Universo se diluye…
-¡Levántate, Martín!
-Siento vacíu cósmicu, Marisa, déjame dormir.
-¿No te cansas de sobar?
-Ni que durmiera corriendo.
-¡Despierta, Martín!
-Déjame, Mari. Tengo un sueñu…
-¡Ni que fueras Luther King!
-¿Qué?
-¡Que te levantes de una vez, jolín!
-Esti cuerpo sensual necesita un descansu.
-Lo que necesites ye un par de fesoriazos.
-¡Yo lucho por mis sueños!
-Qué morro tienes.
-Cuando pase la sexta ola dasme un toque.
-Yo tamién toi farta, ¿oíste?
-Coime, pos vuelve pala cama.
-Encima, no pegué ojo.
-¿Por?
-Si m’acuesto pal lau izquierdu se me sube el hígado, si m’acuesto pal derechu se me sube’l riñón.
-¿Y por qué nun t’acuestas boca arriba?
-Porque te me subes tú, mamón.
-Bah, Mari. Venga, vuelve pala cama.
-¿Pero nun ves les horas que son?
-Toi sin calzoncillos… Mmmmm…
-Pues pide unos pa reyes.
-Tú te lo pierdes, ¿oíste? Soi mui bueno na cama.
-Sí, ho.
-Puedo tar hores y hores sin parar de dormir.
-Ah, eso sí. Pa eso yes el mejor, selo yo. ¡Pero levanta, ho!
-¿Pa qué? Dame una razón.
-¡Yá ta ahí Nochebuena!
-¿Ves? Más a mi favor.
-Quier venir la to hermana a cenar col marido y los crios.
-Menudo bajón.
-Ahí nun faes nada, Martín.
-¿Cómo que no? ¡Toi aforrando luz!
-Eso sí, pero…
-Y reduzco el riesgu de contagiu, y dejo de ver argayos, de topame con gandaya y…
-Hai que tirar pola vida, Martin.
-Ya, fia, pero hai díes que…
-¿Qué?
-El cuerpu namás te pide dormir.