
La pandemia dispara el miedo a tocar y ser tocado.
-¿Cómo ye, ho? ¿Doite dolor de cabeza? ¿Yo?
-Sí, Canor. Y malestar estomacal, hiperventilación…
-Pero, Xulio…
-¡Atrás! ¡Atrás!
-¿Por?
-Yes un estímulo fóbicu, Nicanor.
-¿Que qué, ho?
-Téngote mieu. Y muncho.
-¿Tu a mí, ho? ¿Por?
-Yes un sobón.
-¿Yo?
-Sí, Canor. La interacción contigo ye una situación de riesgo. ¿Entiéndeslo?
-¿Qué me tas contando, Xulín? ¡Si nun te toqué!
-Ya, ya. A ver, igual ye un mieu irracional, pero siempre fuiste mui masuñón.
-¿Yo?
-Uf. Veote venir y… temo lo peor. Pa mí yes como los perros de Pavlov.
-¿Qué perros, ho?
-Sufro porque sé que quies abrazame, y dame taquicardia, mareos, sudoración…
-Pero yo…
-¡Atrás! ¡Atrás, Canor!
-¡Nun te pienso tocar, coño! ¡Nun te pienso tocar!
-Nun yes tu, Canor, soi yo.
-¿Que qué, ho?
-Soi conductista, Nicanor.
-¡Ah, coño! ¿Tovía andes col camión?
-No, home, no. El condicionamientu clásicu, ¿sabes cómo te digo?
-¿Qué, ho?
-¡Son muches hores de chigre contigo!
-¿Y?
-Que, tarde o temprano, nun te vas contener. ¡¡¡Vas metete por mí!!!
-¿Yo? ¿Meteme por ti?
-Sí, Nicanor, sí. Nun lo pues evitar, tu yes así.
-Cuantayá que nun mos vemos… ¡Andes escapau!
-Tengo mieu a los gérmenes, a les multitudes, al VAR, a les pites, a los yogures..
-¡Tranquilu, ho! Vamos tomar un vasín, ahora que volvieron a abrir.
-¡Déjame de vasinos! Nun soporto ser tocau por terceros.
-Yo voi en mitá la tabla…
-¡Atrás, Canor! Vas achuchame, vas restregate contra mí…
-¿Pero qué dices, ho?
-Tengote cariño, pero en pandemia yes un peligro.
-¿Yo? ¡Home, no me jodas!
-Sí, vas dir acercándote, vas abrazame, y vas jodeme les navidades.
-Escucha, ho…
-Yes así, necesites masuñar al prójimu pa ser feliz.
-Mira, ho. Voi de gel hidroalcohólicu talosgüevos y llevo mascarilla homologá…
-¡Ye igual, Nicanor, ye igual!
-Comparame a mí con unos perros, hai que se joder…
-Yes un peligro, aunque nun lo faes de mala fé.
-Así que doite dolor de cabeza, eh.
-Sí, Nicanor. Y malestar estomacal, hiperventilación…