Secretos confinados
07/04/2020
Vida normal
21/04/2020
Show all

Cuarentena, día 33.

-¿Diga?

-Coño, Velino, paeces un orco.

-Pero Richi, ¿de qué vas? ¿cómo me faes una videollamada sin avisar?

-Bah. Yo…

-Toi sin duchar, en plan gochón.

-¿Qué más da, ho?

-¿Tas bien? ¿Pasote algo?

-Covioveyas, coronapijos, balconazis… ¡Toi fartu!

-¿Entós?

-Necesito una conversación inteligente de vez en cuando.

-Ah. Por eso me llames.

-Llamote pa decite que nun te voi llamar más. Solo voi charrar conmigo mismu.

-¿Cómo ye, ho?

-Vivía la cuarentena en piloto automáticu, Velino. Taba más confundíu que Spiderman en un descampao…

-¿Por?

-Canté sin ganes, metime en chats, caí nel viciu de la respostería…

-Bueno, bah.

-Ye momento de parar y vivir pa dentro. Faceme preguntes.

-¿Preguntes?

-¿Soi matutinu o vespertinu?¿Fago lo que quiero o confórmome con lo que fago?

-Oye, pero..

-A partir de ya voi charrar conmigo mismu. Namás.

-Pero…

-Voi empezar a ser quien quiero ser, Velino.

-¿Cómo ye, ho?

-”Quiero estar solo, que nadie me hable, vivir mi vida como un péndulo en el aire…”

-¿Ángel González?

-¡No, coño, “Los Chichos”! Temazo. 

-Ah.

-Siempre fuí de “Los Chichos”, Velino, llevé la rumba por dentro.    

-Meca. Entós aquello de los conciertos…

-Postureo. Fice fotos con un libru pa paecer inteligente y con brócoli pa paecer veganu. Acabose. Voi quereme, decime coses que nunca me dije.

-¿Qué coses, ho?

-Mírome la barriga y digo: nun tas gordu, Richi, lo que tas ye doblemente buenu.

-Puf. Como sigamos así vamos acabar borrachos, abatidos…

-¡No, no! A batidos, no. Yo los batidos tómolos sin alcohol.

-¿Pero nun vas charrar con nadie, ho?

-No. Toi en pleno autoconocimientu. Tengo riñones que faen sumas y restas.

-¡Cálculos renales, Ricardo! Eso tienes que miralo.

-Toi en ello, conociéndome por dentro. Nun te llamo más, nun te paezca mal.

-Oye, pero.. 

-Nosotros, ya sabes, como el programa de Bertín: mi casa es la tuya.

-¿Cómo nun lo voi saber si me debes dos meses de alquiler?

-¡Ahora ta too parao!

-Ya, ya, pero del alquiler teníamos que hablar. 

-Lo siento, ahora solo charro conmigo mismu.

-Ricardo, tenemos que hablar.

-Ya, ya. Llámote pa decite que nun te voi llamar más.

Comentarios

comentarios