
La pandemia acrecienta el miedo a ser feliz.
-Yes propensu, Chema.
-¿A qué, ho?
-A la cherofobia.
-¿Qué ye eso, Idoya?
-Tas predispuestu a ser infeliz, lo tuyo ye así.
-No, a ver, yo…
-Que si nun pueo, que si verás qué marrón… ¡Deja de fustigate, ho!
-Nun te merezco.
-¡Calla, ho! ¡No digas pijaes!
-Tengo miedo, tía, ¿qué quiés que te diga?
-¿Ves? ¡Miedo a ser feliz!
-Imagínate otra variante…
-¿Ficiste quiniela?
-En serio. La india, la británica, la brasileña…
-Ya pasó, Chema, ya pasó.
-Sí, ho…
-¡Tienes que relajate, ho! Siempre fuiste un negatrón y ahora cola pandemia mira ónde tas metiu.
-¿Ónde?
-En esi puñeteru bucle de pensamientos negativos.
-Puf. Menudu futuro…
-¡Cojonudu, Chemina! ¡Esto acabase, ho! ¡El domingo abren too!
-Por eso.
-¿Que qué, ho?
-¡Toi acojonau! Nun voi saber.
-¿El qué?
-Volver a lo de antes, a vivir sin restricciones…
-Home, Chema, nun me toques los cojo…
-¿Quién te diz a ti que nun vamos pa peor?
-¡Ya tamos! ¿Ves?
-¿Qué, ho?
-Cherofobia, ansiedá anticipatoria y…
-¡Déjate de palabros, Idoya!
-¡Lánzate, coño, arriésgate y deja de flipar!
-¿Eh?
-¡Quita de tu vida el putu cierre perimetral! El lunes garramos el coche y…
-Que no, Idoyina, que no. Que ye mui precipitao.
-¡Pero si ya tamos vacunaos!
-¿Y qué? Yo a Villablino nun voi. Y nun pienso quedar con nadie, ni dir a la piscina ni a la playa, ni salir a cenar, ni…
-Poco a poco, Chema, hai que buscar la felicidá.
-¿Pa qué? ¿Pa perdela?
-¿Qué, ho?
-¿Pa volver a sentir el vacío y el dolor que deja?
-Home, Chema…
-¿Tu sabes lo que ye sentir esa frustración?
-¿Pero qué me tas contando, ho?
-¿Tu sabes lo que ye subir un añu a Primera pa bajar el siguiente a Segunda División?
-Chema, por favor…
-Por eso nun salgo contigo, porque algún día podríamos romper.
-Pero, Chema, vamos a ver…
-Que no, que no, que lo de ser feliz, tarde o temprano, ye un dolor.