
Edadismo pandémico.
-¿Viste? ¡Cagonrós!
-¿Qué pasó?
-Un día yes joven y al siguiente yes un güelito pa vacunate del covid.
-¿Cómo ye, ho?
-«Vacunación de los ancianos de 50 a 59 años: cuándo comienza en cada comunidad y cuál se va a poner».
-¿Qué dices?
-Y pa representalo ponen a una persona con un cayáu.
-Na, eso ye un bulo, Tino, manipularon el titular.
-Qué mas da, fízose viral.
-¿Y qué?
-Si se fizo viral ye como si fuera verdá.
-Pues yo ya me pinché.
-¿Ves? ¡Por vieyu!
-¡Que no, joder, que yo tengo 53!
-¿Ves? Esa ye la primera señal de vejez.
-¿El qué, ho?
-La negación, Guillermo, la negación. Les coses hai que tomales como son.
-No seas oveya, Tinín, por favor.
-Terapia d’aceptación. Asúmelo, Guille, les coses como son.
-Soi adolescente tardíu. Toi como un cañón.
-Sí, ho. La cosa nun ye como te veas a ti mismu, ye como te vean los demás.
-Home, pero yo…
-Tu tires cuatro peos y pienses que yes Thor, el dios del trueno.
-Home, yo…
-Siempre fuiste mui grandón. Y la vida…
-La vida, oveya, empieza a los 50.
-Sí, ho. ¿Y lo anterior?
-¿Quién s’alcuerda?
-¿Qué, ho?
-Que ya nun tienes ni memoria, como yo.
-¡A esta edá, Tino, tenemos de too!
-Sí, ho: plata nel pelo, fierro nel llombu, piedres nel riñón…
-Home, Tinín, por favor…
-Solo tenemos citas médicas, acabáronse las citas amorosas.
-Ya, pero…
-Antes díbamos de chigres, agora vamos de farmacies. ¿O vas dicime que no?
-¡Madre mía! A ti lo de la vacunación…
-Desengáñate, Guille, el olor a vieyu empieza a los 30 años.
-Puf. Con esti telar tamos toos alloriando…
-¡Meeee! Ya nun sabe ún nin lo que llee.
-¿Por? ¿Qué más pon?
-«Citan para vacunarse a mujeres mayores de 64 años que no estén embarazadas'».
-¡Cagonrós! ¡Esto ye un sinvivir!
-Ta la cosa revuelta, sí.
-Bueno, el casu ye que nos vayan vacunando…
-Ya. Si no, la inmunidá de rebaño…
-Grupo, grupo.
-¿Qué, ho?
-Inmunidá de grupo, inmunidá de rebaño suena peor.
-¡Calla, oveya! ¡Tú calla, eh, por favor!