Los males del pensamiento rumiante.
-¿Otra de churros, Tere?
-Fía, Tina, vas bien fuerte. ¿Nun tabes a dieta?
-Por eso, boba, llevo a dieta un par d’hores y tengo una debilidá…
-Ah, pos va haber que pidir más churros, cola salú nun se xuega.
-Vale, venga. ¡Pero nada de corrumiar!
-¿Que qué, ho?
-Que tas en bucle, Tina, venga colo tuyo, palante y patrás…
-¡Ai, chica, yo…!
-Ye verdá. Siempres con lo mesmo: en casa, nel chigre, pola cai, por whatsApp…
-Sí, fía, yes más pesá qu’un collar de melones.
-Bah, yo solo quiero conocer vuestra opinión, saber…
-¿El qué, ho? ¡Si nun nos escuches, Tina!
-Tas en bucle, Tinina, nun sales de lo tuyo y date igual lo que te digamos.
-Uf, ye que Velino portóse como un gochu, arruinóme la vida…
-¿Ves? ¡Tas obsesioná! ¡Tienes que digerilo, nun pués tar rumiando como les vaques! ¡Engordamos pola to culpa!
-¿Cómo ye, ho?
-La rumiación conjunta ye lo peor, engorda.
-¡Lo qu’engorden son los churros, Rebeca!
-Sí, ho.Y el malestar, la rabia y toles emociones qu’impliquen sufrimientu.
-¡Esto de la corrumiación ye agotador!
-¡Ai, fía! Pos yo, qué quiés que te diga, marcho pa casa más aliviada.
-Pero nosotres, guapina, con un dolor de cabeza que flipas.
-Jolín, ye pa agotar mis recuerdos, ye parte del duelu.
-Yá, boba, pero les que tamos agotaes somos nosotres.
-Tanto “y si hubiera fecho”, “y si hubiera dicho”… ¡Mándalu a la mierda, cojona!
-¡Ai, yo quiero alguien sinceru, cariñosu, agradeciu…!
-Adopta un gatín.
-O un perru, fía.
-Los paisanos son como los bebés, cuando la caguen hai que cambialos.
-Colo guapo que ye dormir y madrugar xuntos…
-El miu madruga, ponse’l chándal, les zapatielles y sal corriendo…
-¿A facer exerciciu, Rebe? ¿Ye runner?
-Non, a mercame churros. Ye churruner, fía.
-Pos el mi Velino tenía munches coses que…
-¿El tu Velino? ¿Tovía tas así, Tinina?
-¡Mándalu a la mierda, cojona! ¡Dexa ya de rumiar!
-¡Él va andar perhí tan panchu!
-Ya, eh.
-Home, claro. ¿O crees qu’ellos lo rumian como nosotres?
-Les muyeres compartimos más intimidá que los homes.
-Ye verdá. Ellos nun hablen de les sos emociones.
-Menos rumiación, Tinina, y más pasar a l’acción.
-¿Qué quies que faiga?
-Dexa de comete la cabeza, que tamos engordando pola to culpa.
-Tantu corrumiar… ¡Otra de churros por favor! ¿Queréis porra?
-¡A la porra Velino y la madre que lu sibló!