Tiempo de individuos mutantes
-Una mente abierta, esi ye’l tema.
-¿Pero qué me tas contando, Ramón?
-Que nun se pué ser tan rígidu, chico.
-¡Cagonrós, pero si tú decías lo mismo que toi diciendo yo!
-Ya, pero les coses cambien…
-Sí, ho.
-…Y hai que tener capacidad de adaptación.
-¿Cómo ye ho?
-Generar cambios constructivos.
-Ya, ya. ¡Trabayar el doble y cobrar la mitá!
-Oye, en esti escenario de crisis…
-¡Meca! ¿Ves?
-¿Qué?
-¡Ya hablas igual que ellos!
-¿Qué qué ho?
-Dante una corbata, una carpetina, y mira qué plan.
-Alguien tien que afrontar les situaciones difíciles…
-¿Pero nun te das cuenta de que te tan utilizando?
-¡Qué mala ye la envidia, Canor!
-¿Qué ho?
-Te jode que domine el arte de ser flexible, eh.
-¡Flipo contigo, Mon!
-¿Por?
-Coño, hasta ayer tábamos juntos, apoyando a los compañeros, exigiendo que la empresa…
-Cambiar el enfoque, Nicanor. Esa ye la clave.
-¡Currar el doble y cobrar la mitá! ¿A ti ahora paezte normal?
-Hai que saber adaptase a les presiones del medio.
-¿Qué qué ho?
-Les soluciones de ayer ya no sirven pa hoy.
-¿No?
-El quesu se mueve constantemente.
-¿El qué ho?
-“¿Quién se ha llevado mi queso?”, ¿lo pillas?
-¿Quién se merecía llevar una hostia? ¿Lo pillas tú?
-¿Ves? Yes como un elefante, cuéstate mucho adaptate.
-Sí ho. Pero les cucaraches sobreviven a too.
-Así vas mal, Canor. ¡Mal!
-¿Qué ye, vas a echame a mi también?
-Capacidad de adaptación, Canor, capacidad de…
-Ye lo tuyo, ¿no?
-¿El qué?
-Siempre tuviste habilidad pa camuflate entre los demás.
-¿Qué quies decir?
-Chaqueteru nun lu hai más.
-Esto ye una selva, Nicanor.
-Cuando nos eches a toos van acabar echándote a ti.
-¡Bah, nun entiendes na! Mira, tengo tres fíos y…
-Tamién yo.
-Adaptase, Canorín.
-Flipo.
-Adaptase y obrar en consecuencia. Esa ye la estrategia.
-Selo yo, Ramón. Selo yo. La estrategia del camaleón.