
Siempre nos quedará Colloto.
-Pues quedamos en Lugo.
-No flipes.
-De Llanera, coño. O Posada, mismamente.
-¡Que nun pueo salir de Oviedo, cojona! ¿Cómo quiés que te lo diga?
-¡¡¡Pues voi yo!!!
-¡Lalo, nun pues salir de Gijón! Cuadró así, vida. ¿Qué culpa tengo yo?
-¡Cagonrós!
-Tranqui, ho.
-Con el cambiu de hora volvimos a marzo.
-¿Qué dices?
-Que yo esto ya lo viví, Merce, ye un deja vu.
-¿Un qué, ho?
-¡Hala! ¡A olvidanos otra vez!
-¿De qué?
-El ún del otru.
-¡Calla, ho! Qué dramáticu yes. ¿Y si nos damos un tiempu?
-Val. Tu dasme tu presente y yo doite mi futuro.
-Relaja, Lalo. Vas mui rápido.
-Y tanto. Quiero vete de blanco.
-Na. Eso ye por el clásico, con el 1-3 tas de subidón.
-No. Dígotelo en serio.
-Tranqui. Cuando pase too, apuntome a kárate.
-Bah. Nun me quiés un pijo.
-Ya tamos… ¿Y tu a mí?
-¡Uf! Quierote tanto que si marches con otru voi con vosotros.
-¡Lalo, basta ya! Tas mui afectau pol cierre perimetral.
-¿Cómo voi tar, vida? ¡Cagonrós!
-Tranqui, ho.
-Pienso en ti y se me agolpan los recuerdos: la tu carina, les tus manos tan suaves, los garbanzos con bacaláu y espinaques…
-¡Olvídalo, Lalo! ¡Olvida el menú del desarme!
-¿Tu sabes la pereza de reñir por videoconferencia teniéndonos tan cerca?
-Ye lo que hai, vida. Sin salú nun hai economía.
-Duel tenete tan cerca y sentite tan lejos.
-La puta cobertura, vida, ¿qué quiés que te diga?
-Siempre nos quedará Colloto.
-Qué va, tampoco.
-¡Cagonrós! Llévote en mis sueños porque en mi realidá nun te tengo.
-Habla con Barbón, en Twitter ye mui atentu.
-Pagamos justos por pecadores.
-Estado de alarma, toque de queda, cierre perimetral…
-¡Puf! Elejí un mal añu pa dejar de fumar. ¿Viste la prensa?
-Sí. Del tránsito de parejes estables nun dicen na.
-Ye lo que hai, vida.
-¿Y si vas en chándal desde La Corredoria hasta Lugones y dices que se te perdió la perrina?
-Cálmate, Lalo, nun podemos vivir al límite.
-¡Cagonrós!
-Lo mejor ye que te tranquilices. Y cuando pase todo…
-Siempre nos quedará Colloto.