Rechazo estacional.
-¡Aparta, Ricardo!
-¿Por?
-¡Atrás, atrás!
-¿Qué ye, ho?
-Ye vete y poneme a estornudar.
-¿Que qué, ho?
-Picazón nos güeyos, nel paladar…
-¿Pero qué me tás contando, Xana?
-Nun sé, prestaríame que too volviese a ser como antes.
-¿Cómo cuando mos conocimos?
-Non, antes.
-Pero Xanina…
-¡Puf, qué alergia te toi cogiendo, tío!
-¿A mí?
-¡Atrás, Richi, atrás! Tengo los güeyos llorosos, respiro fatal…
-Si te fae llorar y te dexa sin respiración nun ye alergia, ye amor.
-Sí, ho. El amor ye como el papel higiénicu.
-¿Qué dices, Xana?
-Acabase con cada cagada.
-¿Pero yo qué fice? ¿Por qué la cagué?
-Puf, agora mismo nun te pueo ni ver.
-¡Tolos años igual, Xana! ¡Llega la primavera y nun hai con quien contar!
-¡Qué alergia me das!
-¿Yo? Míralo en positivo, cagonrós. ¡Ye por algo!
-¿Por algo?
-Sí, vida, ye una manera de recordarte que les plantes tán teniendo sexo agora y nosotros no.
-¡Richi, por favor!
-Déxame intentalo, cuca, yo…
-¡Quita! ¿Nun ves que toi irritable?
-A ver si va ser el cambiu de hora…
-No. Yes tú, Richi. ¡Tú!
-¿Yo?
-Sí. En marzu veote diferente.
-Ayer dixisti que veíes criatures recorriendo mi piel.
-Coño, claro, ¡los ácaros!
-¿Que qué,ho?
-Nun pueo dexar de pensar nos ácaros que viven, se aparean y ponen güevos na to cara. ¡Con esa barbona!
-¿Qué dices, Xana? No flipes.
-Richi, nun pueo más, la relación va fatal. Ya nun m’atiendes nin por guasap.
-¿Cómo que no?
-Paeces un antibióticu, fíu, solo respondes una vez cada ocho hores.
-¡Tengo mucho curro!
-Sí, claro. Nun quies dir a la playa pero pases les hores al sol entre arena y cerveza.
-Coño, claro, soi albañil.
-¡Bah, los paisanos sois igual que los calcetos!
-¿Por?
-Namás servís pa meter la pata.
-Pero Xana, yo…
-¡Atrás, Ricardo, atrás! ¡Ye vete y poneme a estornudar!