El bombardeo de recuerdos en tu Facebook
-¿Qué tal marches, Laureanín?
-Toi jodíu, Manolo.
-¡Vaya!
-Vengo del sicólogo.
-¿Qué tienes ho?
-Confundo la realidá con los recuerdos.
-¡Meca! ¿Entós?
-¡Por culpa del feisbu!
-¿Cómo ye ho?
-Diz el médicu que toi pasando un veroño existencial…
-¿Un qué?
-No sé en qué tiempu vivo, si tengo calor o siento frío…
-¿Tas mamau, Laureano? ¡Hai que saber mexalo!
-Que no, Lolo, que toi sumidu en la irrealidá.
-¿Irrealidá?
-¡Que sí, coño, por culpa de la puñetera red social!
-¡Tú lo que tas ye mamau, di la verdá!
-El bichu esti anda evocando a traición,Lolo, y yo voi y vengo del pasao y ya nun sé quién soi, qué toi pensando, ni cual ye mi estao.
-¡Mecagonmicho!
-Tengo una alteración feisbucognitiva con trastorno de “me gusta” traumáticu.
-¡La madre que te parió!
-¿En qué añu tamos ho?
-¡Tas como una chota, Laureanín!
-Tanto rememorar a traición…
-¿Eh?
-…Que los usuarios ya nun sabemos qué ye actual ni qué ye recuerdu.
-¿En serio?
-Y la gente muere tres y cuatro veces, tan calvos y con pelo, y cuando se ponen a comentar anden con problemas de identidá.
-¿Pero tú ónde saques eses pijaes ho?
-¿No te digo que vengo del sicólogo?
-¿Y qué te dijo?
-Que a él y-pasa igual.
-¿En serio?
-Sí ho. Y ta esperando que y-manden los del feisbu el resumen del añu pa saber si fue feliz o algo.
-¡Toi flipando!
-El probe anda fastidiau…
-¿El sicólogo? ¿Por?
-Arrastra una visión tuitera de la existencia…
-¿Cómo ye ho?
-Faise gracia sí mismu y quier que lu sigan hasta pa mexar.
-Dejesme fríu, Laureano.
-Ya ves. Nun somos na.
-Bueno, hala, ¡feliz añu!
-Gracies. ¿Pero cuál?
-¡Madre mía! Lo tuyo no ye ni medio normal.
-¡Que va! Ya te digo: veroño existencial.