En 40 años el número de enlaces matrimoniales ha descendido a la mitad.
-Llegó el momento, Laureano.
-¿De qué, ho?
-¡Hai que dar un pasu adelante!
-¿Tu tamién, ho?
-¿Eh?
-Paeces Baraja y Anquela hablando con los jugadores.
-Déjate pijaes, ¿oíste? ¡Refiérome a nosotros!
-¿Qué pasó?
-¡Quiero vestime de blanco!
-Apúntate a Kárate, Nati.
-No te fagas el llocu, Laure.
-¿Qué, ho?
-¡Quiero casame!
-¿Tas de coña? Casanos ahora…
-Y a la vez, ¿oíste? pa no facer dos bodes.
-Déjate de coñes, Nati, que ye mal momento.
-¿Por?
-¡Toi cerrando les listes pa les municipales y autonómiques, y no me caso con nadie!
-¡Con lo que yo te quiero…!
-No ye pa tanto.
-¡Ye pa siempre!
-Tampoco te precipites, Nati. En el fondo, casase ye un crimen.
-¿Tas seguru?
-Claro. ¿Por qué crees que piden testigos?
-Voi dicite una cosa: ahora ye cuando hai que ser transgresor.
-¿Por?
-Cuando no se lleva, ye cuando hai que tirar por ello.
-¿Pero pa qué, ho? ¿Nun tamos bien así?
-Un paisano tá incompletu hasta que se casa, Laureano.
-Y depués, tá acabau.
-Anda, calla, que ya paecemos mal, tanto quedar pa cortejar…
-¡Ye lo más guapo, Nati! ¡Lo más guapo!
-Treinta años de novios, ronca la maera, eh.
-¿Y por qué te da el puntu ahora, que ya no se lleva?
-¡Por eso, Laure, por dir a la contra! Nosotros siempre fuimos al revés.
-Ya lo sé.
-Si nun damos un pasu adelante…
-¿Qué?
-¡Coime! Que tamos siempre nel mismu lugar.
-¡Menudu cantar que traes, Nati! ¡Menudu cantar!
-Queremonos, pichurro, el amor ye la luz de la vida.
-Ya. Y el matrimonio, la factura que llega depués.
-Ay, Laure, qué neciu yes.
-La necia yes tu, pichurra, vaya perreta que cogiste.
-¡Quiero vestime de blanco!
-Apúntate a Kárate, Nati. ¡Apúntate a kárate, ho!
-Yo avisete, ¿oíste? ¡Prepárate!
-¿Por?
-Si nun das tu el pasu adelante, ¡doilu yo!
-¿Cómo ye, ho?