El formulario que te hace pensar.
-¿Rellenaste eso?
-Qué va, Rafa, nun puedo.
-¿Por?
-Mira.
-¿Qué ye, ho?
-Tengo que comprobar que nun soi un robot.
-¿Eh? Ah. Na. Ye una medida de seguridá. Márcalo.
-¿Y si lo soi, qué? ¿Ónde tengo que marcar?
-¿Qué, ho?
-Nun me da opción.
-Pero…
-Diz la mi muyer que tengo nervios de acero, que soi fríu y calculador.
-¿Eh?
-¿Quién te diz a ti que nun soi un robot?
-Home, Licinio…
-Son tiempos chungos pa distinguir humanos de autómatas, ¿oíste?
-Pero…
-Soi una máquina biológica, Rafa. Y tú igual.
-Sí, ho. A mí déjame en paz.
-Tenemos nel celebru una red de conexiones, un sistema complicáu…
-Tas guapu.
-Selo yo. Y gano mucho nun retratu robot.
-Anda, no chumes más.
-Toi conviviendo con robots humanoides, Rafael, y paso más tiempu charrando cola Roomba que cola mi muyer.
-¿Quiés facer el favor de marcar esa casilla de una puñetera vez?
-No, Rafa, qué sé yo.
-¿El qué, ho?
-La realidá ye muncho más rara de lo que nos gusta pensar.
-Anda, anda, nun bebas más.
-Tas faciendo un cuestionario, y una casilla date que pensar.
-Solo quieren saber que quien pulsa ye un paisanu, un humanu.
-¡Y qué sé yo!
-¿Eh?
-¿Quién me diz a mí que nun soi un robot?
-Licinio, haz el favor.
-Somos máquines de reproducción de memes, tenemos robotizaes hasta les fantasíes. ¡Tamos programaos! ¡Ta too programao!
-Vaya, ho.
-¡Aquí manda Google! ¡Esti mundu ye una trampa!
-¿Tú yes bobu?
-A lo mejor nun soi bobu, no, a lo mejor soi un bot.
-Licinio…
-Rafa, pensamos que decidimos pero no, ¡mandan los algoritmos!
-Tú fíate de…
-¿De quién te vas a fiar si hasta el grupo Abba ye un avatar?
-Puf. Nun se pué discutir contigo, tienes réplica pa too.
-Claro, porque soy un Replicante.
-Di que sí, máquina.
-Selo yo. ¿Pero ónde tengo que marcar?
-Marca la casilla de “no soy un robot”, anda, aunque sea pa disimular.