Por su propia seguridad, permanezcan asustados.
-¿Bajas?
-No.
-¡Baja ho!
-Que no.
-Tas acojonau, eh.
-¿Cómo voi tar, Colás? ¿Cómo voi tar?
-¡Vamos tomar una botellina, ho! ¡Hazme el favor!
-¡Que no! ¡Tando la sidrería llena… dame pavor!
-No seas oveya, Ramón. En la Nava hai seguridá.
-¡Los cojones! Mejor ponien detector de metales en la puerta’l váter, con les coles que hai pa dir a mexar.
-¡Qué miedo, Ramón!
-¿Ves? ¿Ves como tienes tú miedo tamién?
-Nomenó. Yo lo que tengo miedo ye del tu miedo.
-¿Cómo ye ho?
-¡Ya nun yes el mismu, Ramón! Yes peligrosu.
-¿Yo?
-Ves les coses peor de lo que son.
-¿Por?
-Nun te fías de nadie. Quies cachear a todiós.
-Toi viendo por la tele un par de documentales: “Yihadismo y fútbol base”, “Yihadismo y platos tradicionales”. ¡Vienen por nosotros,Colás!
-Selo yo, Ramón, selo yo.
-¡Nosotros somos los buenos ho!
-Lo que nun se pue ye vivir con miedo, ¿oíste?
-¿Y si pasa algo?
-El que teme sufrir ya sufre el temor. ¿Oíste ho?
-De mano, abandono el campeonato de tute y les espiches multitudinaries.
-No jodas, Ramonín.
-Hoi por hoi tengo miedo hasta del Malamen.
-¿Y esi quién ye?
-No sé. Pero siempre que oigo rezar dicen “líbranos del malamen”.
-¿Y vas renunciar a la sidra en estado de alerta?
-Tamos en guerra, Colás, déjate de coñas.
-Pues voi decite una cosa.
-A ver…
-Tienes miedo a que te fagan dañu y te faes dañu con tantu miedo.
-¿Tú qué ye, que vas de Paulo Coelho pola vida ho?
-Yo, Ramón, dígote les coses como les siento.
-¡Nosotros somos los buenos!
-Selo yo, Món, selo yo. Pero si vives temerosu jamás será libre.
-¿Y tú qué? ¿No tenías claustrofobia ho?
-¿Quién? ¿Yo?
-Sí, teníes miedo a los espacios cerraos. ¿Ya te pasó?
-Tovía no. Cuando voi al chigre tengo miedo que tea cerrao.
-¿Ves? ¡Son formes de ser!
-¡Baja ho!
-Que no, que van poner un debate sobre “La mierda del Estado Islámico” y luego otru documental: “¿Podría ser tu dentista un puto terrorista?”.
-¡Baja ho!
-Que no, coño, ¡que no!