
El BUP vuelve a tu vida.
-¡Coño, Nuri!
-Meca, Pardo.
-¡Madre mía! ¡Qué casualidá!
-¿Por?
-Depués de tantos años… ¡Mira onde vamos coincidir!
-Ya ves.
-Claro, antes yera en bodes y entierros, ahora vémonos na cola de la vacunación. ¿Qué ye, la segunda?
-¿Qué, ho?
-Yo sigo con AstraZeneca pa no mezclar, ¿oíste? A mí déjame de mezcles. ¡Uf, el destino!
-¿Qué?
-Lo de reencontranos aquí, digo.
-Na. Nun tien mérito. Somos d’un tiempu.
-¡Uf, qué fuerte, Nuri, paez que te toi viendo facer dibujo lineal!
-¿Que qué, ho?
-Col lápiz, pimpán, pimpán. Claro, como yo siempre me sentaba detrás…
-No flipes, Pardo, no flipes.
-Oye, ¿visti qu’avieyaos tan los demás?
-¿Quién?
-¿Nun visti a Castañón, ho? ¡Ta más calvu que Zidane! ¿Y Teresina? ¡Ta como una xiblata, la probe! ¿Tienes feisbu?
-No.
-Había que quedar un día, eh.
-¿Pa qué?
-¡Cuando tengamos la inmunidá del rebañu, comemos un corderu!
-Mui propio, sí.
-Pero los guays de la clase, eh. Yo con Zapi nun quiero saber ná. Echome de la burbuja en fase tres. Y nun lu pueo ver. ¡Uf, qué sexi tas con mascarilla, fía!
-Selo yo.
-¿Cuánto va que lo dejamos, Nuri?
-¿El qué, ho?
-Tres recreos namás. Pero, uf, qué recreos. ¡Un besu con lengua! Eses coses nunca s’escaecen…
-No flipes, Pardo.
-Nurina, marcaste mi vida.
-¿Yo? ¡Ai Dios!
-Sí. Luego pasaron muches coses: el gol de Iniesta, el 15M, el tramu Onzonilla-Benavente…
-¿Quiés dejar de flipar?
-Separeme, tuvi en UPyD, fallome hasta la dieta Dunkan… Pero tú, Nuri…
-¡Fai más de treinta años que nun nos vemos!
-Y ahora el destino…
-¡Atrás, Pardo, atrás!
-Nun me tengas mieu. Engordé, sí. Y apellidome Pardo, vale, pero nun soi el oso de Cangas.
-¡Puf! Nun sé ni quién yes.
-¡El tu ex, Nuri! El BUP vuelve a tu vida, tienesme pa lo que sea, ¿oíste?
-¿Pa lo que sea?
-Sí, cuca. Tu dicesme: oye, Pardo, que la vacuna fizome reacción, y ahí tienes a Pardo llevándote Paracetamol.
-¡Ai Dios, Pardo! ¡Ai Dios!