Halloween, dos días después.
-¡Qué guay lo pasamos, eh!
-¡¡¡Wuaaa!!! ¡Tol finde p’aquí p’allá!
-¡Ahí, pimpán, pimpán…!
-Pero, bueno, fíu, ¡ya ta!
-¿Qué?
-Que, venga, que ya.
-¿Ya qué?
-Que te quites la careta, joder.
-¿La qué?
-¡Venga ho, ya valió! ¡Tamos a lunes, Jalogüi ya pasó!
-Nun t’entiendo, Mariamor.
-¡Que dejes de pintar el pijo, Jose Ramón! Quiero vete al natural.
-¿Al natural?
-Sí, fíu, sin careta ni na.
-Yo soi así, Mariamor.
-¿Cómo ye ho?
-Soi lo que ves: satánicu y de Sotrondio.
-Anda, haz el favor.
-¡Que no llevo careta ho!
-¿En serio? ¡Ay madre! Pero… ¡Yes terroríficu!
-Por eso me ligaste la noche del sábado, ¿no?
-Pero…
-¡Fuise tú la que me ligaste, no yo! ¿Eh, bruja? ¡Ven acá que te…!
-¡Que no, Jose Ramón, que Jalogüi ya pasó!
-¿Ya no te pongo ho?
-¡Puf! ¡Menudu muertu que me cayó encima…!
-De eso se trataba, ¿no?
-La noche de los muertos ya pasó.
-¿Y qué más da? ¡Vamos tomar algo por ahí ho!
-¡Uf! Nun tas pa sacar de casa, Josín, nun te paezca mal.
-¿Cómo ye ho?
-Yes tan feu que Freddy Krueger tendría pesadilles contigo.
-¡Vamos a aprovechar el día ho,ye fiesta y mañana tengo que garrar el tractor!
-Pa sembrar el pánico nun necesites tractor.
-¿Cómo ye ho?
-Nun tas ni pa vivir en La Fresneda, capital del terror.
-¡Cagonlaleche, Mariamor…!
-¡Vaya chascu, Jose Ramón!
-Llevas dos días en celo, ¡en plan dame, zombi, dame, zombi! Y ahora…
-Cuando naciste, tu ma, la probe, en vez de date el pecho daríate la espalda.
-¡Vaya ho!
-Imagínomela diciendo: ¡Bueno, anda, ya tenemos mascota!
-Ya. Pues anoche bien que gritabas de…
-Sí. Pero Jalogüi ya pasó, nun quiero más sustos ho.
-Pero…
-Lárgate, Jose Ramón.
-O sea, que pa tí sólo soi el rollu de una noche.
-Sí, fíu, de una noche… mui concreta.
-¿Y qué ye, que nun me quies volver a ver?
-Sí ho. Si sigues tan guapu, quedamos… ¡pal añu que vien!