
El saludo efusivo en horas bajas.
-Un placer, ¿oíste?
-Bueno, hala.
-Quedamos así ya, si eso.
-Venga sí.
-Hala…
-Hala, venga. Ya hablamos y tal.
-Hablamos, sí. Bueno, hala…
-Joder, faeseme raro.
-¿El qué, ho?
-Despedinos así, sin un apretón de manos.
-Y a mí, Jamín. Pero… Nun ta la cosa pa ponese a masuñar. Bueno, hala…
-Hala, bueno, sí.
-Entós quedamos así, ¿no?
-Sí, sí. O llámesme tú, o llámote yo. Hala…
-Dábate la mano, Xicu, pero…
-Selo yo, Jamín. Y yo a ti, joder. Pero nun pué ser.
-Una palmada, un achuchón, qué sé yo.
-¡Ni pa Dios, Jamín! ¡Quietu ahí! Quedamos en eso, ¿oíste?
-Bueno, hala…
-Hala, venga…
-¿Quiés creer que marcho mal a gusto, Xicu?
-¡Y yo, Jamín! Pero nun doi la paz en misa, nun te voi dar a ti…
-Ya, coño, ya. Bueno, hala…
-Hala, venga. Que nun podemos andar…
-Una cosa ye compartir el vasu sidra y otra…
-La sidra ye sagrá. Estrechar la mano ya… Y eso que yo tópome bien.
-Y yo, joder. Italia ni lo conozco.
-Ni yo. Pero tengo tolos discos de Domenico Modugno y siempre me tiró la Juventus.
-¡Hostia, lava les manos!
-Ya les lavé, tranquilu.
-Pero lávales bien, Jamín. Bueno, hala, quedamos así.
-Toi pasándolo mal, Xicu, yo pa despedime necesito contacto físicu.
-¡Y yo, Jamín! ¿Quiés probar con el codu como en la Premier League?
-Casi prefiero el hongi.
-¿El qué, ho?
-Rollu maorí. Pegando la frente y la nariz…
-¡No jodas, Jamín! ¡Quita p’allá! Distancia de seguridá.
-Ya. Poca broma. ¡Toi acojonau!
-Distancia y precaución, les coses como son.
-Bueno, hala…
-Hala, venga. Quedamos así, entós.
-Sí, home, sí. O llames tú o llámote yo.
-Oye, que sepas que yo fundíame contigo.
-¿Cómo ye, ho?
-En un abrazu, digo.
-¡Y yo, cagonrós! Pero hai que facer de tripas corazón.
-Hablamos, entós.
-Sí, home, sí. Quedamos así.
-O llames tú o llámote yo. Hala, venga…
-Bueno, hala…