-¿Volviste pa la cama, ho?
-Bah.
-¡Home, fai el favor! ¡Milio! ¿Nun ves les hores que son?
-Nun ta pa na.
-Pero, bueno… ¿No piensas salir, ho?
-¡Habrá que poner cadenas, Mari!
-¿Qué cadenas?
-¡Las de la radio, Marisol! A ver qué diz el parte.
-¿Qué más da? ¡Son más de las doce, levántate ya!
-¿Pa qué?
-¿Cómo ye, ho?
-Nun ta p’andar por ahí con esta nevá.
-Pero si no cubre…
-Ye igual.
-¿Entós? ¿Pa qué tá?
-Pa parase un poco, Mari. ¡Y reflexionar!
-¡Milio, no empecemos ya!
-¿Quién soi realmente, Mari?, ¿qué fago con mi vida? ¿salgo a mandar curriculums o sigo aquí, en alerta amarilla?
-¡Mira, no me toques les narices, eh!
-¿Yo?
-¡Siempre faes igual! ¡El casu ye buscar excuses pa nun trabayar!
-¡Ja! Trabayar… ¡Qué más quisiera yo!
-¿Por qué nun sales ahí fuera y luchas por tus sueños?
-P’alcanzar los sueños el mejor sitiu ye la cama.
-¡Vagu! ¡Cuestate soñar, eh!
-¡Qué va, soñar no cuesta ná! ¡Lo que cuesta ye levantase!
-Cuatro copos de nieve y ya tas acojonau.
-Ye una señal, Marisol. El temporal soi yo.
-¿Cómo ye, ho?
-Con trabayos de mierda, seis meses en casa, un contratu por cuatro días…
-¡No fastidies, Josemilio, vente arriba!
-Ye fácil decilo.
-¿Quiés que vayamos a esquiar?
-Yo quería unos esquís, pero la vida solo me dio los palos.
-Cuando te pones metafísicu éntranme unes ganes de date una hosti…
-Vaya, ho.
-¿Qué ye, que piensas pasate tol día en la cama sin facer nada?
-No sé, lo mismo hago un haiku antes de comer.
-¡Sal a mover el culo, vagu! Que tienes más cuentu…
-Yo nun vine a luchar contra los elementos.
-¡Elemento yes tu bastante! ¡Sal!
-¿Pa qué, pa cocinar?
-En casa hai mucho que facer. Y me tienes que ayudar.
-Tamién ye verdá.
-Hai que animase, Milio. Igual en unos días te vuelven a llamar.
-¿Otru contratu por tres horas?
-¿Y qué vas facer? ¿Vas deprimite y dejate llevar?
-Ya, vida. Pero…¡Uf! Hai días que tal.