
Jóvenes ancianos.
-Acabose, Atilano.
-¿Qué, ho?
-Ya nun podemos seguir juntos, tienesme despistá.
-¿Entós?
-No sé si llevate a Benidorm o invitate a un botellón…
-¿Cómo ye, ho?
-Mírate, Atilano, la vida nun te despierta ningún entusiasmo.
-Ya te lo expliqué, Mariví. Toi pasando por ciertu hastío vital…
-Siempre fuiste un bichu raru.
-Bah.
-Y ahora, depués de vieyu…
-¿Cómo que vieyu? ¡Somos d’un tiempu!
-No.
-¡Tenemos la misma edá! ¡Treinta años, somos jóvenes!
-Yo sí, pero tú no.
-¿Cómo que no?
-Tu no yes joven, yes viejoven. Un joven anciano, Atilano.
-¿Que qué, ho?
-Tas tol día gruñendo, paeces a mi güelu.
-Vaya, ho.
-Molestate too: la gente, los perros, el ruidu, el silencio, el frío, el calor…
-Vaya, ho.
-Ya no sales a petalo como antes. Tas apalancau y lo que ye peor…
-¿Qué?
-¡¡¡Apalanquesme a mí!!!
-¿Por qué lo dices, Mariví?
-¿A ti paezte normal tar los fines de semana tiraos nel sofá?
-Pa lo que hai por fuera…
-¡San Mateo, Atilano! Chiringuitos, conciertos, cachondeo…
-Ruidu, Mariví. ¡Esi follón nun ye pa mí!
-Siempre fuiste rarín, desde nenu veias tolos Telediarios…
-¿Y qué?
-Nunca te prestó ser un guaje, tu máxima ilusión yera llegar a delegao de clase.
-Maduré pronto, eso ye verdá.
-Y ahora, mira qué pinta, tol mundo echate diez años más.
-Bah.
-Prefieres un menú degustación que facer el amor.
-Habiendo tortos…
-¿Ya no me deseas, Tilanín?
-Sí, ho. Pero lo de practicar sexo ta sobrevalorao,Mari, ye mui cansao.
-Yes ahorrador, miras poles perres.
-Uf. Tando la vida como tá…
-Ya nun podemos seguir juntos, tienesme despistá.
-Calla, ho.
-Cabeza de vieyu en cuerpo de joven.
-Paeztelo a ti, vida, pero nun ye verdá.
-Madrugas los domingos pa aprovechar el día, nun te presta trasnochar.
-Cada persona ye un mundo, Mariví.
-Ya, pero tú yes un especimen de flipar.
-¿Paezte, Mariví?
-Sí, Tilanín, sí. Apalanques tú y apalanquesme a mí.