Cuando te cuesta olvidar.
-¿Qué tal, Lito? ¿Vas o vienes?
-Quédome.
-¿Cómo ye, ho?
-Bah, qué sé yo.
-¿Pero nun empezabas les vacaciones agora n’agostu, ho?
-Sí, pero toi desbordau. Tengo mucho trabayu por cerrar.
-¿Trabayu?
-Sí, Quilino, sí. ¿Tú sabes cómo tengo’l taller, lo que me queda por facer?
-Anda, Tira pa Benidorm, nun sías faltosu
-Qué va, Quilo, nun me lo lleva’l cuerpu.
-Pero…
-Una carga de trabayu de la so madre y nun hai con quien cuntar.
-Home, no me… ¡Arranca y desconecta! ¡Marcha unos días…!
-Na, nun puedo, tamos desbordaos.
-Tienes que priorizar, Lito.
-¿El qué, ho?
-Qué ye importante y qué corre prisa. Delega, tío.
-Sí, ho. Ta guapu el mi cuñau pa cargar con tou. Na, amás pa marchar solo unos díes…. ¿A ti les vacaciones nun se te faen cortes?
-Al contrariu. Yo voi cola muyer, bobu, y se me faen eternes.
-Ah, coime. ¿Y vosotros fuistéis en julio?
-No. En julio tuvimos juntando…
-¿Perres?
-No, ganes. Teníamos muches ganes pero al final…
-¿Qué?
-Na. Yo quería un llugar frescu, baratu y tranquilu.
-¿Y ella qué te dijo?
-Como nun nos metamos nel sótano…
-Vaya. ¿Y ónde fuistéis por fin?
-Al Nilo, Lito, al Nilo.
-¿Cómo ye, ho?
-Ni lo puedo pagar, ni lo puedo soñar.
-Vaya, ho.
-Echamos cuentes, empezamos a recortar y recortar, y marchó ella sola.
-Meca.
-Vino picá de mosquitos la probe. Digo: eso pásate por no llevar el repelente. Pillástelo, ¿no? El repelente, dizlo ella, soi yo.
-Yes mundial.
-Pero tú nun sías tontu, aprovecha, ¡marcha! ¡Sube al autocar!
-Qué va, que nun puedo, Quilino. ¡Qué va!
-Olvídate del puñeteru taller, ho. Y aprovecha…
-El calorón, les coles, les meduses, puf… Qué va, qué va.
-Home, pero…
-Na. Voi dejar la maleta, tomar una botellina y tiro pal taller. ¿Tú qué vas facer hoy, Quilino?
-Nada.
-¿Pero nun ficiste eso ayer?
-Sí, pero nun terminé.
-Ah. Pues invítote a una botellina de sidra. Y luego tiro pal taller.
-¿Pero a ti paezte normal?
-Sí, nun sé, qué quiés, tengo un estrés…
-Yá lo veo, yá. ¡Estrés prevacacional!