-¿Acabó?
-¿Eh?
-¡Oiga ho…!
-¿Perdón?
-¡Coño, que lleva usté una hora y media comiendo esa manzana!
-¿Y?
-¡Que tengo que recoger la mesa, hai gente esperando, haga el favor!
-Slow. ¿Vale? Slow…
-¿Qué qué ho?
-Cuando como como, cuando bebo bebo.
-¿Cómo ye ho?
-¡Chisst! Toi atendiendo a toes les sensaciones que yo experimento.
-¿Pero pa qué coño necesita usté tantu tiempu?
-Oler, saborear…saber lo que toi sintiendo.
-¿Pa qué ho?
-Pa captar cada momento en su total intensidá.
-¡Sí ho! ¿Y qué más?
-Y disfrutar de un estao de plenitú y serenidá.
-¡Oiga! ¿usté que quier, tocáme los…?
-¿Yo? ¿Por?
-Mire, hai gente esperando pa comer, tengo que atendelos a ellos, recoger el comedor, barrer, fregar, sacar la basura y…
-¡Chisst, momento a momento, por favor!
-¿Cómo ye ho?
-Ahora toi en estao de flow.
-¿De qué?
-Totalmente sumergíu en lo que ye pelar la manzana, golela, saborear…
-¡¡¡Oiga, vale ya!!!
-Tranquilu ho. Déjeme disfrutar.
-¿De la manzana?
-De una vida atenta.
-¿Qué qué ho? ¡No me toque los güevos, haga el favor!
-Relájese y déjeme prestar atención.
-¡Que hai gente esperando ho! ¡Tres hores pa un menú del día!
-Cuando como como y cuando bebo bebo.
-¡Y yo cuando tengo que recoger y vien alguien a fastidiar…!
-Enseguida acabo, déjeme meditar.
-¡No sea faltosu, oiga, imagínese que me despidan!
-No puedo.
-¿Por?
-Evito pensamientos sobre el futuro. Solo toi atentu a comer la manzana, al momento consciente.
-¡Usté ye un jeta!
-No. Solo quiero acabar la manzana, vivir el presente…
-¡Fuera!¡Venga ya!
-…Y aquietar la mente.
-¡Hala, mamón! ¡Se acabó! ¡Deje la mesa libre y a pagar a la salida!
-Pero… ¿Qué os pasa a todos? ¿Por qué no se calma la gente?
-¡¡¡Largo!!!
-¿Tan difícil ye dejar de agredirse y vivir conscientemente?
-Me pagas a la salida. Y no vuelvas en la vida. ¡En la vida!